elementy maszyn

См. также в других словарях:

• element — m IV, D. u, Ms. elementncie; lm M. y 1. «część składowa jakiejś całości; składnik nadający czemuś odrębną cechę, właściwość; czynnik» Elementy baśniowe, mityczne. Elementy dekoracyjne, zdobnicze. Elementy obce w języku. Elementy utworu. ∆ techn.… …   Słownik języka polskiego

• centrować — ndk IV, centrowaćruję, centrowaćrujesz, centrowaćruj, centrowaćował, centrowaćowany 1. sport. «w grze w piłkę nożną: podawać piłkę ze skrzydła napadu do gracza na środku pola; dośrodkowywać» 2. techn. «ustawiać dwie części urządzenia technicznego …   Słownik języka polskiego

• łącznik — m III, D. a, N. łącznikkiem; lm M. i 1. «to, co łączy, wiąże ludzi, rzeczy, pojęcia; łączność, wspólnota» Radio stanowi łącznik ze światem. 2. DB. a; lm M. łącznikicy, DB. ów «osoba (żołnierz) utrzymująca bezpośredni kontakt między poszczególnymi …   Słownik języka polskiego

• łożyskować — ndk IV, łożyskowaćkuje, łożyskowaćował, łożyskowaćowany «o łożyskach: podtrzymywać obracające się elementy maszyn» …   Słownik języka polskiego

• nitować — ndk IV, nitowaćtuję, nitowaćtujesz, nitowaćtuj, nitowaćował, nitowaćowany «łączyć, spajać za pomocą nitów» Nitować ręcznie, na gorąco. Nitować elementy maszyn …   Słownik języka polskiego

• osiować — ndk IV, osiuję, osiujesz, osiuj, osiowaćał, osiowaćany techn. «ustawiać dwa przedmioty (najczęściej dwa elementy maszyn) w taki sposób, aby osie ich znajdowały się na wspólnej prostej; centrować» …   Słownik języka polskiego

• środkować — ndk IV, środkowaćkuję, środkowaćkujesz, środkowaćkuj, środkowaćował, środkowaćowany techn. «ustawiać dwie części urządzenia technicznego (najczęściej dwa elementy maszyn) w ten sposób, aby określone punkty tych części, np. środki lub wierzchołki… …   Słownik języka polskiego

• maszyna — ż IV, CMs. maszynanie; lm D. maszynayn 1. «urządzenie zawierające mechanizm lub zespół mechanizmów służący do przetwarzania energii albo do wykonywania określonej pracy mechanicznej» Maszyna parowa, elektryczna. Maszyna biurowa, drukarska,… …   Słownik języka polskiego

• generacja — ż I, DCMs. generacjacji 1. lm D. generacjacji (generacjacyj) «ogół ludzi (także zwierząt lub roślin) żyjących w tym samym okresie i będących mniej więcej w tym samym wieku; pokolenie» Młodsza, starsza generacja. Konflikt dwu generacji. ∆ inform.… …   Słownik języka polskiego

• komputerowy — przym. od komputer ∆ Generacja komputerowa «umowne określenie grupy maszyn konstruowanych na określonym szczeblu rozwoju elektroniki, np. I generacja elementy lampowe, II generacja elementy tranzystorowe» …   Słownik języka polskiego

• kotew — ż V, DCMs. kotewtwi; lm M. kotewtwie, D. kotewtwi 1. bud. «drewniany lub stalowy element budowlany konstrukcji, wiążący z sobą inne elementy konstrukcji w sposób uniemożliwiający ich przesunięcie lub obrót; kotwa» 2. techn. «element stalowy… …   Słownik języka polskiego